Om mij heen valt het kunstmatige licht met felle uithalen neer op mijn toetsenbord. Dat is een moderne zichtbaarheid. We vinden dat normaal maar er komt een dag nabij en dan valt de elektriciteit weg, als voorbeeld nu in België. De toetsen zijn zwart, smerig van de vele gebruikers en hebben dunne fragiele en gedeeltelijk weggevaagde halfduidelijke letterlijntjes. Dan weet je waar je op moet slaan.
Ik kijk naar buiten, de weersomstandigheden zijn grauw, nat en duister. Geen prettig vooruitzicht. Dat heeft vooral te maken met het aantal; omwentelingen om de zon en de gedraaide baan, waardoor het noordelijk halfrond het nakijken heeft.
Dan valt mij de foto van Jacco en Pentax op. Iedereen ziet iets persoonlijks in een afbeelding zo ook ik. Op de foto zie ik in mijn beleving en referentiekader -daar kom ik zo nog op- van alles voorbij flitsen, met nadruk op flitsen.
De aarde is een mallemolen van meer en meer in relatie tot sneller en nog sneller. Degenen die het tempo en de vereisten niet meer kunnen bijhouden zijn de Sjaak. Kortom doorgaan zonder pauze of momentums van bezinning. De economie wordt de aanjager van de seizoenen. De zon en de wind tellen niet meer mee om de seizoenen binnen te halen en weg te blazen.
De aarde is duidelijk op hol geslagen. De omwentelingen van de aarde gaan steeds sneller. Onzichtbare en normale rustige luchtverplaatsingen worden door dit tempo aan elkaar geregen als een super langzame sluitertijd van een fototoestel. Wat vaag is wordt zichtbaar en krijgt een zichtbare duidelijke sliertige vorm. Gebouwen en andere onroerende zaken gaan van zichtbare statuur naar vaagheid en verval. De flora en de fauna heeft opgegeven om het tempo bij te houden. De tijd is te snel geworden om erin te kunnen manifesteren of te kunnen leven. De tijd is uit zijn normale doen.
In mijn referentiekader heb ik al een sprongetje gemaakt. Als ik dan het woord Enterprise noem dan denkt iedereen dat dit de naam is de naam van een fictieve sterrenschip, ontworpen als verkennings- en ontdekkingsschip uit de gelijknamige reeks olv captain James T. Kirk. Dat zou kunnen als ik dan snelheidsbevorderende snelheden ontwikkel waardoor het lijkt of alles en iedereen stil komt te staan. Dat zou goed kunnen als ik de foto bekijk.
Enterprise kan ook een onderneming zijn, of een op draaimolen lijkende attractie.
Of zou de aarde kunnen vervagen van een duidelijke vaste vorm naar vaagheid en sinisterheid.
In ieder geval heeft leven op aarde nog een kans. Het sprongetje kan als een kind zijn dat over het paaltje bok springt. De verf bladdert af van het paaltje. Hij neigt lichtjes scheef in zijn gevecht tegen de seizoenen.
Ik zou het paaltje als het laatste bastion op aarde willen betitelen. Een vuurtoren, een kennelijke Brandaris, de beschermer tegen kwaad. Gebouwd op gevaarlijke plekken in ons leven. Zichtbaar of latent.
De aarde op hol geslagen of gelukkig toch maar de ruime tolerantie van de sluitertijd van Pentax..
Tekst: Han Tummers
Foto: Jacco Bezuijen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten