zaterdag 8 november 2014

Mais of toch een deja VU


Ik heb mij nog nooit verdiept in jullie wezen of herkomst. Columbus wel en die heeft jullie ontdekt toen hij bij toeval op Amerika stuitte per boot. In Spanje werden jullie dan met de grote trom binnen gehaald en verder aangepast naar de huidige voeding standaards. Leve de tortilla’s!
Mais je bent wel heel bijzonder te noemen. Waarom? Op dezelfde plant zijn zowel de vrouwelijke als de mannelijke bloemen vertegenwoordigd. Aan de top van de plant zitten in de pluim de mannelijke bloemen. Ongeveer halverwege de plant zitten in de oksels van de bladeren één of meer kolven bestaande uit de vrouwelijke bloemen. De kolven zijn dan ook de oorsprong van nieuw leven!

Jullie zijn in zoveel verschillende waren als grondstoffen vertegenwoordigd, ondenkbaar, grandioos. De maisvelden worden tegenwoordig steeds groter. Ik typte het woord grandioos al. Ik zal dit nader uitleggen. Mais zorgt ervoor dat de lucht schoner wordt. Ja, de maisfamilie is nog belangrijker dan de bossen waar wij onze zuurstof uit sorteren. De gentechnologie zal mogelijk in de toekomst hun pijlen op de mais business richten en de relatie tussen mais en milieu inniger maken. De reden hiervoor is dat de mais familie behoort tot de plantengroep met een beperkte ademhaling. Mais absorbeert in verhouding gezien veel meer CO2 en produceert veel meer zuurstof dan een bos van gelijknamige grootte. Een nadeel is dat de koolmonoxide in het veevoer weer terug in het milieu gescheten wordt.

Mais in een uitmonstering van militaristische precisie geordend, rechts gericht, 100% in het gelid. Onverstoorbaar voor alles en iedereen. Een front vormend. De wereld voorzien van het broodnodige groen. Elke mais plant groeit nagenoeg even hard en uitbundig. Op de na zomerse avonden wuiven jullie met de wind mee en wijken voor geen millimeter. Jullie teennagels graven als tentakels in de grond. De grond is daardoor standvastig en stevig. Een toevluchtsoord voor kleine dieren die er beschutting en schaduw vinden, als ze dit willen. Onkruid maakt een boog om jullie heen.

Dienstbaar en waakzaam ook. Als de grote metalen monsters jullie naderen wordt er niet geweken, niet gekermd of auwa gezegd. Net boven de aarde vindt een vreselijke guillotine kaalslag plaats. Alles boven de grond uit torenend wordt meegenomen en hergebruikt als voeding of grondstoffen voor varia producten. Bruusk van de sokkel gemaaid. Toch blijven jullie stand houden en geven geen terrein gewonnen. Jullie enkels blijven in de aarde achter tussen de klei en de grond waar jullie zijn opgegroeid. Niet loslaten ook al heeft de rigor mortus van de plantendood zijn intrede reeds gedaan.

Dan komen andere metalen monsters met grote metalen scherpe zeisen en zij ploeteren op het eervolle slagveld en halen de laatste maissokkels uit elkaar, ruw en meedogenloos. De resten worden ruwweg op het land verdeeld op- en onder de aarde. Ter herinnering of ter bemesting van een volgend plantenleven, dat dienstbaar ook weer aan de beurt zal komen.

Mais als kortlevende groen-okergelige held. Steeds heb ik bij het passeren van jullie starre maislegers een deja VU met het terracottaleger van XI’an. Vooral nu er oorlog woedt op de fields bij het dorpje Battle!

Tekst: Han Tummers
Foto:  Jacco Bezuijen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten