Paddenstoel

Een ware Jacco Pentax expositiefoto. Rondom een schimmige natuurlijke aanblik met fraaie warme nazomerse pasteltinten. Met in de boezem van de foto een reusachtige paddenstoel. Dit aanschouwende maakt zich een fantasie van mij meester. Dit gaat van een sprookjesverhaal van de gebroeders Grimm tot een sombrero uit een Italiaanse spaghetti western. Kunnen jullie nagaan wat mijn gedachten zijn.

Paddenstoelen zijn aangenaam van smaak maar soms ongenaakbaar, giftig en dodelijk. Degenen die de misères meegemaakt hebben, konden de giftige boodschap voor hun creperen soms nog navertellen aan het nageslacht. Er zijn ook menselijke individuen die na het eten van paddenstoelen, ernstig ziek worden en naderhand weer een beetje herstellen. Een beschadigde lever en/of nieren zal hen levenslang blijven herinneren aan dit giftige appetijtelijke hapje.
Paddenstoelen kunnen dus ook fervente sluipmoordenaars zijn. 

Maar jij mooi gefotografeerde paddenstoel behoort uiteraard niet tot deze moordenaars. Seizoenen volgen elkaar op. Kernen kiemen in de zon tijdens de diverse opeenvolgende seizoenen. Jij laat alle drukte aan je voorbijgaan. Wanneer de natuur rustiger wordt en de dieren beginnen te hamsteren, voor de naderende winter, dan pas ontluik jij in volle adorabele schoonheid en bronstig lichaam.
Het is alsof je wil zeggen, HEY het is nog steeds mooi in de natuur, kijk maar naar mij. Je bent dan wel okerkleurig en valt liefelijk op in groene grasbodems. Dit is dan wel overdag. Je aanzicht wordt dan ook snel vertroebeld door de talloze bladeren die afvallen van de bomen welke vaak ook bruinig of okergelig gekleurd zijn. Jij wordt daardoor deels onzichtbaar en kunt er bovenuit torenen in je kleurenpracht en toch je eigen ding blijven doen –voortplanten- terwijl, de vroegbloeiende en eerder wassende flora rondom je, duidelijk aan het tanen is. 

Beste paddenstoel, op de foto sta je op elegante wijze de beauty uit te hangen met naast je grotere groene smalle grasstengels in de vorm van antennes die de wind, de bladeren uit je kruin zouden kunnen houden en je kunnen waarschuwen door te ritselen tegen je sombrero-parasol tegen naderende rampspoed.

Jouw trotse krachtige lichaam houdt de sombrero-parasol trots omhoog. Je bent als een ijsberg. Een klein topje boven en een behoorlijk onderstel onder de grond, vasthouden en persistent tegen varia negatieve invloeden. Nadat jouw nazaten je lichaam hebben verlaten zal ook jij gaan verwelken en vergaan tot pulp. Dat is ook bij jou nu eenmaal de natuur. Daar waar weinig soorten paddenstoelen van zijn, zullen deze giftiger zijn dan de door mensen geadoreerde eetbare soorten.

Geef mij op mijn beurt dan maar een champignon, met respect voor de paddenstoelen die ik links laat liggen op mijn bord! Ik bewonder ze liever in haar pracht in de vrije natuur met mijn handen in mijn jaszak.

Tekst: Han Tummers
Foto:   Jacco Bezuijen