Druppels puur vocht uit de hemel. Onze grootste vermaledijde rijkdom. Dat is een vreemd gegeven, onmenselijk, zo ongelouterd, zo misbruikt helaas. Waar veel voorraad van is wordt bijkans als schijnbaar ordinair, slaafs niets waard, betiteld. Hoe mis kunnen we het hebben! Maar vocht is onze grootste rijkdom. Waterdruppels bijvoorbeeld in een stil palet in de stilte is als een affiche. Maar apart een zachte vloeibare diamant. De diafragma’s de kleuren grandeuren uit diverse hoeken belicht, geven een magische inkijk. Onaantastbaar divine, wellicht. Deze druppel zou niet misstaan op een bedje van goud in een sieraad, een ring. Aan een hand van een jonge deerne die haar emotie ook weer kan uiten in mooie traandruppels uit haar ogen toverend. Inderdaad de kracht van een ware beauty.
Echter druppels in hun presentie geven iets terug aan de wereld. Stilletjes. Geluid van water maakt iedereen rustig. Geluid van water inspireert tot het maken van andere klankkleuren door bepaalde levensvormen geopenbaard, bijvoorbeeld door de mens. In liedjesvorm. Singing in the rain, het tikken van de regendruppels tegen… (Rob de Nijs) en nog talloze bedachte superlatieven aan dit bijna magische ordinaire fenomeen.
Druppels geven ook iets terug aan de wereld wanneer zij neerdalen vanuit de hemel. Een waar beauty contextueel manifest. Druppels separaat gebezigd, geven een nuance, een ongekende frisheid en verkleuren mens, dier en de botanica tot oogstrelende bewegende- en wiegende muzen. Een waar wet T-shirt expositie uitgespreid over alles en iedereen.
Druppels laten zich graag vangen en zorgen dat kleuren opbloeien. Groen wordt groener. Heel even maar want water wil verder gaan op haar Quest. Over randen van bladeren om aan de onderzijde haar nieuwsgierigheid te bedwingen en liefelijk verder te dwarrelen tot het moment dat zij als een acrobaat willekeurige bezochte botanica adieu zegt en haar leven verder deelt in de bodem, met de kiem van ander leven op aarde.
Druppels zijn onverwoestbaar. Schiet er maar op het heeft geen effect. Schieten met jouw Pentax, Jacco sorteert wel het gewenste effect, geweldloos. Alweer een zalige oogstreling.
Tekst: Han Tummers
Foto's: Jacco Bezuijen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten