Misschien kan de ordeloosheid op aarde nog net op tijd worden afgewend. Wolkenslierten vol met agressie vallen omlaag naar de aarde. De pointman van dit wolkendek is als een heraut naar voren gestuurd. Hij is als een zweem boven alles wat beweegt en als een eagle-eye houdt hij alles in de gaten totdat hij, de heraut, de aanvalsgolven kan aansturen. Objecten en valse bewegingen worden meteen gespot en ingedeeld in de betreffende gevaar categorie. Als een arend hangt hij boven dit fotografisch knooppunt van Jacco.
Leven op aarde is diffuus, vandaar. Leven wordt uitgeschakeld op knooppunten. Deze knooppunten worden pas gestructureerd indien er reden toe is. Redenen zijn er genoeg op te sommen. Op kruispunten van leven en dood heerst er leed en chaos. Waarom? Alle bewegingen op aarde zijn al geregistreerd en administratief geregeld. Omissies ontstaan op knooppunten in het leven wanneer de regelgeving terzijde wordt geschoven. Dan ontstaat chaos en onverteerd leed. Dat hebben we al zo vaak gezien. De put wordt te vaak gedempt als het kalf verdronken is, zo ook in onze verkeer(de) bewegingen.
Een zichtbare muur van rood licht moet nadien het leed verzachten en de weerstand doen vergeten.
Kan het ook anders? Ja dus, met een volmaakt rond schild van verfstructuur of gewapende betonnen elementen die de chaos 24/7 moeten blijven indammen.
De foto van Jacco geeft perfect de stand van zaken weer. Huizen en auto’s voelen zich veilig in de nabijheid van het grote beschermende rotonde- of verkeers-schild. De zweem erboven kan ook worden gezien als een atmosferische omstandigheid die aangeeft dat het najaar van de natuur in aantocht is. De mens voelt zich hopelijk genoodzaakt om, zich terug te trekken in zijn of haar warme knusse huiselijke omgeving. Buiten op straat bij de knooppunten is het niet pluis. De mens zoekt de buitenwereld slechts op in zijn metalen bolide. Daarin voelt hij zich gevoelsmatig beschermd tegen ongure omstandigheden.
Dat denkt de mens in zijn onwetendheid, totdat de realiteit hem of haar inhaalt. De wolken gaan altijd opzij voor alles en iedereen maar soms belemmeren zij ons in het aanzicht en dan…
Tekst: Han Tummers
Foto: Jacco Bezuijen
Foto: Jacco Bezuijen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten