zaterdag 17 januari 2015

Bright Eyes



Ogen weerspiegelen het eindeloze sinistere heelal maar ook het daglicht. Alle opgedane indrukken worden verwerkt en opgeslagen in onze vloeibare grijze massa in onze hersenpan. Wanneer men er voor zou openstaan dan zijn blijheid, verdriet, trauma, zwijmelingen en verliefdheid duidelijk in iemands ogen te zien. Ogen zijn als het ware een camera obscure, lees donkere kamer, en loodsen ons een leven lang veilig voorbij alle plekken waar we langs lopen of naar kijken.

Wanneer men een foto van het heelal naast een foto van een oog zou plaatsen dan zijn tal van overeenkomsten te zien, idem als van een eeneiige tweeling. Een verbazingwekkende gelijkenis.
De aller-allermooiste onbeschrijfelijke kleuren paletten in een Science fiction modus met mooie maar onbenaderbare silhouetten en adembenemende panorama’s of vergezichten, met dezelfde roterende spil, de zon.

Het ontstaan van leven is toch wel het licht, een visueel wondermiddel dat ons laat zien wat zou kunnen, wanneer niet tegengehouden of gesaboteerd met doelloze onwetendheid en hoogmoed.
Al wat leeft en beweegt wordt gratis en helaas voor velen voor niets, tentoongespreid door het daglicht in onze ogen. Dat is pas ware rijkdom, alleen daar koop je niets voor, tot het moment dat het over en voorbij is.

Ik zie van alles in dit gefotografeerde oog gebeuren. Het is een oog van een mooi jonge meid. Hoe ik dat weet?

Ik zei al dat het oog ook een heuse camera obscura is. Dit oog op haar beurt is jong, modern, ingetogen, verzorgd en nieuwsgierig. Het lijkt of dit oog van links naar rechts wordt aangejaagd door sereen licht dat door de donkere pupil naar buiten wil stromen en vice versa om levensindrukken op te doen.

De donkere pupil heeft alweer een mooi kleurenpalet om zich heen gekarakteriseerd. Weerspiegelingen van de wereld door een fragment van licht worden frank en vrij toegelaten in dit mooie menselijke frêle medium van visualiteit.

Het oog wordt bescherm door een haag van wimpers in perfecte onderlinge afstand, tegen ruis en vuil. Het oog is nieuwsgierig en stil, gevangen in een foto, slechts voor een kort moment.

Wie de foto heeft gemaakt? Dat is voor altijd vastgelegd. Jacco namelijk op zijn beurt, drukt Pentax in zijn linkerhand tegen zijn linker oog. Zijn rechterhand geeft aanwijzingen aan Renée het fotomodel. De lichtinval is buitengewoon goed te noemen door het woonkamerraam
Dit moment is voorbij net een simpele knip met de oogleden. Dat is gezond voor het oog en nieuwe indrukken kunnen vervolgens worden opgedaan.
Altijd wordt alles en iedereen gezien, gefotografeerd en opgeslagen, daar is geen ontkomen aan.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten