Kun je je naakte bestaan wapenen tegen naargeestige invloeden van buitenaf? Zit er mogelijk iets in je genen opgeslagen om weerstand te kunnen bieden?
Ja, ik zie het al, je bent tot op je tanden bewapend. Op je slanke ranke lijf en nek zitten stekels die venijn spuien en zichtbaar leed toevoegen aan onverlaten die binnen jouw meest dierbaarste persoonlijke afstand durven te komen.
Jouw groene bladerpracht geeft een meer dan voortreffelijke beschutting en voeding aan jouw aard en bloeiwijze. In een lieflijke omgeving zal je ontpoppen tot een begeerlijke koningin, niet in een hiërarchische verhouding maar in een meer humanere setting met de wereld rondom je.
Jouw sierlijke lichaam is niet broos noch hard maar lenig en wiegend. Ik noem je Rosa, je bent fris, fruitig, knapperig van meebuigend groen dat net sterk genoeg is om je bloem, je kind, te dragen. Jij neigt graag mee in de richting van de wellevendheid, echte beauty van binnenuit en democratie.
Helaas blijft jouw pracht niet ongezien. Je bent verworden tot een economisch verhandelbare attractie van anderen die jouw solitaire aanwezigheid niet willen sparen. Menselijke robotachtige mechanieken knippen op het juiste profijtige moment jouw navelstreng en vastigheid met moeder aarde meedogenloos door.
Jouw geschreeuw in stilte wordt door niets en niemand gehoord. Je wonden worden afgeblust met een zee van water. In deze stervende zwanenzang zal je nog korte tijd flonkeren en schitteren. Je bent een offer van de tijd dat tentoongesteld zal gaan worden in een vaas of anders.
Je buigt je hoofd al. De economische prosperiteit heeft voorzien in een oneindige reeks van nakomelingen die net als de slachtdieren opgehokt worden tot hun laatste minuut, niet in vrijheid maar in gevangenschap.
Je brengt in je doodstrijd nog net vreugde en tegelijkertijd rouw naar voren. Jouw bloemen zullen zich nog een keer oprichten en fier het aardse bestaan verlaten. Vaker vluchtig geworpen op een zerk om dierbaar gestorvenen te vergezellen op hun tocht naar hun laatste vredige rustplaats.
Een strijd van leven en dood, net als in vele oorlogen, waarin ook alles toegestaan is.
Jammer, het is nooit meer stil ook niet voor minimaal 2 minuten,
Common sense is a flower that doesn't grow in everyone's garden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten