Fotoblog 51 waarbij ik een associatie met de film 51 STATE heb. De film gaat over drugs die je bevrijden en je geest laten rondwaren in een betere schonere en vooral warme wereld. Geld en criminaliteit zijn er danig in verweven en alles is gemixt en geknipt en geplakt tot een oogstrelende film met leuke muziek. Vaak wordt fantasie een vreemde vorm van werkelijkheid. Kijk dus uit voor wat je wenst,
De foto dan, deze kun je interpreteren naar believen. Ik zie de aftakeling van de natuur en ook van de mens in de nadagen van zijn of haar bestaan, en het leven niet alleen kan noch wil leven.
De natuur schrikt van de herfst op een zodanige abrupte wijze dat alle kleuren vergrijzen en de aanwas aan loof en bladeren verdwenen zijn, weggevaagd door de gruwelijke wind. Als aanjager en heraut van een naderend onheilspellend jaargetijde. Het leven is er desolaat en kil. Wat mooi was, is niet meer traceerbaar.
Alleen in de warme herinneringen van de mens als een onuitwisbare route naar liefdevolle momenten en samenzijn.
De rode parasol of paraplu associeert zich met niets en niemand in deze feeërieke omgeving. Slechts en alleen als een piketpaal of uithangbord naar antieke of recente memorabilia. Een statement of een treurdicht naar de warmte en liefde van weleer.
Onder de rode bedekking zit een persoon alleen voor zich uit te turen. Er is plek zat voor twee maar de andere plek is onbezet vanwege dood of ziekte, voorgoed wellicht. Ondanks het weer is het onder de rode bedekking niet koud of kil maar de rode bedekking geeft een warme persoonlijke intentie af.
De herinneringen leven voort als een bries. Je voelt deze wel maar kunt deze goede geest niet meer vastpakken of omarmen alleen maar immaterieel memoreren,
Eenzaamheid komt veel te vaak voor. Echter eenzaamheid is te zien en te voelen ook al is deze weggestopt achter een façade, een lach, een traan of diep weggeborgen in iemands hart.
Als je wil kun je veel verder kijken dan oppervlakkig zien, ook in december
Geen opmerkingen:
Een reactie posten